Mijn kinderen zijn verlegen en daar ben ik trots op!

De ‘hond’ uit de boom kijken.

Onze meiden Irfa en Nuha nemen vaak even de tijd om de kat uit de boom te kijken voordat ze vol enthousiasme ergens induiken. Sommigen noemen dit 'verlegenheid' en er wordt gedaan alsof dat een gebrek aan zelfvertrouwen is. Daarmee lijken we te denken dat zelfvertrouwen het tegenovergestelde is van verlegenheid.

Ik kan me dat ‘verlegen’ gevoel maar al te goed herinneren uit mijn eigen jeugd. Als een rustige jongen deed ik niet altijd direct mee met alles. Hoe vaak ik wel niet te horen kreeg dat ik verlegen was... Het vervelende was dat, zodra dat label op me werd geplakt, ik me juist nog meer wilde terugtrekken. Niet één keer herinner ik me dat ik, na als verlegen te zijn bestempeld, besloot om uit mijn schulp te kruipen. Het constante benadrukken van mijn verlegenheid zorgde ervoor dat ik me steeds ongemakkelijker voelde en bij elke volgende interactie steeds meer druk ervoer.

Daarom juich ik het toe dat dr. Becky Kennedy verlegenheid en zelfvertrouwen op een nieuwe manier definieert, waardoor verlegenheid als een innerlijke kracht kan worden gezien. Zelfvertrouwen hebben betekent namelijk niet dat je overal direct aan meedoet; het betekent dat je op je eigen gevoel kunt vertrouwen.

Soms voelt het voor onze kinderen niet prettig om meteen deel te nemen aan een spel, een praatje te maken of iemand een knuffel te geven. Hoe bewonderenswaardig is het dat ze in staat zijn om dit aan te voelen en erop te vertrouwen! Een les die wij als volwassenen nog vaak moeten leren.

Ik ben dan ook trots op onze meiden wanneer ze te midden van een feestje aangeven dat ze liever bij ons willen zitten en willen tekenen, om vervolgens op hun eigen tempo te beslissen wanneer ze met de rest willen meedoen.

Zelfvertrouwen begint met het geloof dat het helemaal prima is om jezelf te zijn, ongeacht wat je voelt. Verlegenheid hoort daar dus ook absoluut bij.