Waarom voorlezen met je kind een magisch moment van verbinding kan worden

Voorlezen en kletsen voorafgaand aan de voorleesvoorstelling.

Voorlezen is een heerlijk ritueel waar veel kinderen én ouders van genieten. Het is een moment van rust en aandacht, een klein eilandje van kalmte aan het einde van de dag. Maar voor mij is het voorleesmoment met mijn kinderen intussen veel meer geworden dan alleen een verhaaltje voor het slapengaan. Het is een kans om écht met ze in gesprek te gaan en elkaar beter te leren kennen. Terwijl ik voorlees, kletsen we namelijk heel wat af. En dat gaat vaak niet alleen over het verhaal zelf, maar over alles wat er die dag is gebeurd. Ineens komen de verhalen naar boven over school, vriendjes en grappige momenten—allemaal op een heel ongedwongen manier.

Herinneringen Die Ineens Terugkomen

Wat me steeds weer opvalt, is hoe verhalen uit een boek mijn kinderen ineens helpen om te herinneren wat ze zelf die dag hebben meegemaakt. De avonturen en emoties in het verhaal lijken iets te ‘triggeren’, waardoor ze weer terugdenken aan hun eigen dag en opeens van alles willen vertellen. Waar ik soms na school nog niet eens te horen krijg hoe hun dag echt was ("Goed!" is meestal het enige antwoord), komen die verhalen tijdens het voorlezen vaak als vanzelf boven. En dat geeft mij een inkijkje in wat ze bezig houdt, zonder dat ik er direct naar hoef te vragen.

Op die momenten lijkt het boek bijna een brug naar hun eigen belevingswereld. Of het nu om iets grappigs gaat dat een vriendje zei, een tekening die ze maakten, of een klein conflictje op het schoolplein—ineens vertellen ze erover met de grootste openheid. En dat zijn voor mij die gouden momenten waarop ik hen echt wat beter leer kennen. Door simpelweg door te vragen, komen er mooie verhalen en fijne gesprekken op gang.

Een Actief Moment voor Verbinding

Voorlezen is daarmee niet alleen iets waarbij mijn kinderen rustig luisteren naar wat ik vertel; het wordt een actief moment waarin we met elkaar in gesprek zijn. De boeken waar we samen doorheen bladeren, geven hen niet alleen iets om naar te luisteren, maar ook een reden om te praten en te delen. Het is eigenlijk heel bijzonder: iets dat bedoeld is als een rustmoment aan het eind van de dag, verandert ineens in een waardevolle uitwisseling.

Omdat ik heb gemerkt hoe belangrijk dit kan zijn, plan ik tegenwoordig ook wat meer tijd in voor het voorlezen. Waar ik eerder misschien 10 of 15 minuten uittrok voor een kort verhaaltje, geef ik ons nu zo'n half uurtje de ruimte. Op die manier hoeven we ons niet te haasten en blijft er ruimte om over het verhaal na te praten of om gewoon over hun eigen dag te praten. Na dit speciale moment gaan ze dan rustig slapen, vaak met een lach op hun gezicht.

Het mooie van boeken is ook dat ze nieuwe onderwerpen kunnen aansnijden, zelfs onderwerpen die ik zelf misschien niet zomaar zou inbrengen. Een verhaal over vriendschap kan opeens leiden tot een gesprek over hun eigen vriendjes. Een avontuur dat spannend of eng is, kan helpen om zelfvertrouwen op te bouwen of om te praten over iets waar ze tegenop zien. En zo ontstaat er telkens weer een natuurlijke manier om contact te maken en het gesprek te openen over dingen die voor hen belangrijk zijn.

Voorlezen als Moment van Verbinding

Voorlezen is daardoor voor ons veel meer geworden dan een verhaaltje voor het slapengaan. Het is een moment van verbinding, waarin mijn kinderen zich vrij voelen om hun eigen verhalen te delen. En door gewoon wat extra tijd in te plannen, ontstaat er een rustpunt aan het einde van de dag, waarin we écht met elkaar kunnen praten. Het maakt niet uit hoe het gesprek zich ontwikkelt—soms gaat het alleen over grappige dingen, soms raken we iets diepers—maar het is altijd een bijzonder moment van aandacht en verbondenheid.

Dus, de volgende keer dat je een boek oppakt om aan je kind voor te lezen, sta dan even stil bij de waarde van dat moment. Het zou zomaar kunnen dat het niet alleen het verhaal uit het boek is dat je samen beleeft, maar dat je een klein stukje van hun eigen verhaal leert kennen. En misschien, heel misschien, bouw je zo een ritueel op dat jullie voor altijd zullen koesteren.